Harbour

"Everything reminds me of home.."

Als we de haven van Newlynn op lopen zien we een Belgische kotter liggen 'Op hoop van zegen', het zou zomaar een Urker kunnen zijn. Vervolgens zien we bij de diverse verse vishandels, Urker viskisten. Home is calling! Nu we aan de zuidkust zijn zien we sowieso meer haventjes. Tot nog toe met sloepen of hoogstens IJsselmeer kottertjes. Kleurig op het strand liggend. Soms met een soort tandrad de wal opgetrokken. Vandaag zijn we er een aantal tegengekomen. Wat ook nieuw is vandaag is vijf kilometer asfalt vanaf Mousehole. Het doet geen recht aan de twintig prachtige maar vermoeiende kilometers daarvoor. Vooral de groene kloof van Lamora is bijzonder. Zo stelde ik mij vroeger de hof van Eden voor. We lopen dus ook voor het eerst twee keer ruim een mijl door bos. Voor het eerst sinds veertien dagen takken boven ons hoofd.

Vooral de luchtvochtigheid maakt het vandaag zwaar. Het is alsof we door de vlindertuin van een dierentuin of een overdekte plaza van Center Parcs lopen. En omdat we flinke moeten klimmen en dalen over stenen paadjes, parelt al snel het zweet over ons lijf. Maar we genieten bij elke stap, de blauwe oceaan onder de kliffen als toeschouwer. Na Newlynn lopen we verder naar Penzance, waar we logeren bij de Longboat Inn, weer een pub. Net als heel het stadje is het verlopen, de eigenaars hebben hun best gedaan het op te pimpen. Maar als je doucht, kreunen en kraken de leidingen. Als je de wc doortrekt denk je dat je een aardbeving veroorzaakt. 's Nachts bromt en zoemt alles wat electra gebruikt. Kortom een onrustig nachtje naast het treinstation. Maar ach, morgen nog even een korte etappe naar Marizon naar ons eindpunt Michaels Mount, en dan zaterdag terug naar onze eigen thuishaven.