Bruin & Stil

Station Vught-Spoordonk 21km

Be Still, the Dawn is breaking...( Celtic Woman https://youtu.be/aSKBewfD90w?si=lss08ZH-ABYpjfE4 ) 

Twee reebruine ogen kijken mij een fractie van een seconde aan. Een rij bramenstruiken scheidt mij van het reekalf. Snel maakt het rechtsomkeer en huppelt zigzaggend over de resten van de maiskolven de akker over. Het witte kontje hupt van links naar rechts. Waarschijnlijk heb ik het gestoord bij het zoeken naar de laatste eetbare bramen. Ook ik liep in gedachten verzonken. Het leed dichtbij en veraf. Duizend vragen, waartoe, waarom, wat nu. 

Het bruingrijze zandpad waar ik, sinds ik weer op het pelgrimspad ben op loop, bracht me tot nog toe over mooie boslanen en door liefelijk coulissen landschap. De bladeren aan de bomen kleuren, de varens zijn oranje bruin. En de mist, die de hele treinreis nog over de velden lag, lost beetje bij beetje op. Het nevelige zonnetje doet zijn best en schijnt me vanuit het zuiden gesluierd tegemoet. 

Het zandpad loopt uiteindelijk uit op de Belverse brug om later verder te gaan richting Kampina. Een weergaloos mooi nat heidegebied. Met vennen, plassen, heide en grassen. Het zomerse paars heeft plaatsgemaakt voor 50 tinten goud bruin. Bijna 10 kilometer scheppingspracht. En het enige geluid dat opvalt, is het tikken van mijn stokken en soms een zacht 'Hallo' als ik sporadisch een mede wandelaar of fietser tegenkom. 

Ik schrik van mijn eigen stem als ik de beige bruine koeien, toestemming vraag of ik een foto mag maken. Ik ben niet zo'n held met loslopende grote grazers. Vooral niet als ze best wel grote horens hebben en stier zijn. Ze kijken wel nieuwsgierig maar schenken verder weinig aandacht aan me. Ook niet als ik even later bijna dwars door de kudde heen moet manoeuvreren.

Het is meditatief stil. Een stilte die soms doorbroken wordt door het gakken van honderden ganzen of het kwaken van een kolonie eenden op doortocht. Verder hoor ik alleen geruis, vogel geluiden, af en toe een koe en het ritmisch tikken van de stokken. De laatste vier kilometer loopt langs het riviertje de Beerze, die men de natuurlijke loop weer heeft terug gegeven. Ook dit is een stiltegebied geworden met langs de uiterwaarden prachtige paarsbruine rietpluimen, bomen in herfsttooi en een alsmaar doorlopend zandpad. Al wandelend komt mijn ziel tot rust en verstil ik. In een kapelletje langs de route staat een Maria maar er hangt ook een eenvoudig kruis van roodbruin palissander hout. 

Route: aanlooproute bij wknp 37 weer op pelgrimspad. Blauwe Santiago bordjes gevolgd.

Overnachting: B&B de Meander (prima) Spoordonk.