De dag dat het mooi weer werd

Lage Mierde- Nieuwkerk 19.8km.

De dag begint met mooi weer. Veelbelovend schijnt de zon door de ramen. Een heerlijk ontbijt helpt me op weg. Eenmaal op weg, bij de kerk, voel ik mijn knie en besef ik, stokken vergeten. Terug weer. 

De 20km van vandaag gaat over meerendeel onverharde paden door een prachtig landschap. Een heerlijk afwisselend boerenland. De Kempen is een weergaloos mooi gebied. Extra mooi in het zonlicht.

Ik loop afwisselend door Nederland en België. Te zien aan de bordjes. De wit met rode zijn Belgische de groen gele zijn Nederlands. Zo vind ik mijn weg terug naar het grenslandpad. Het is zo rustig overal. Stilte, pril groen, voorjaarsbloemen. Zelfs de Rododendrons beginnen nu al te bloeien. Het mooie weer maakt het een prachtige dag, ondanks dat ik het wandelen als zwaar ervaar. Niet alleen vanwege het dragen van mijn bagage. Veel bospaden zijn stukgemaakt door grote machines en de regen heeft het modderig gemaakt. Ook de zandwegen zijn mooi maar vergen meer kracht. En ik vind het lastig te accepteren dat de basissnelheid nu behoorlijk minder is. 20 km nu, voelt als 30+ vroeger. Iets trager betekent echter ook, langer genieten van de mooie dag.

Als ik om 13.00 plotseling een terras zie, plof ik neer. Maar niemand komt bedienen. Ik vul mijn waterfles en ga maar weer. 500m verder, denk ik; "wat loop ik moeilijk". Terug weer, stokken ophalen. Een Ezel... Op dit soort momenten mis ik Laus of mijn moas. Die herinneren mij meestal aan losse objecten. Ik loop op mijzelf te schelden. Gelukkig schijnt de zon en die verdrijft de boze bui snel.

BIj de grens van België staan drie tabakswinkels en twee benzinestations. Maar daartussen in staat een aardbeien-automaat. Ik kan de verleiding niet weerstaan en trek een hele bak zomerkoninkjes. Ik offer wat water op om ze af te spoelen en loop al smullend exact over de grens. Links ligt België rechts Nederland. Zelfs het wandelknooppunt 7 word zowel in het rood/wit als in het groen/geel aangegeven op dit pad in Niemandsland. 

Aan het eind van deze grensweg in Nieuwkerk, ligt het klooster waar ik vandaag te gast ben. Ik krijg een piepklein kamertje toegewezen waar net een eenpersoons bed in kan. Met wat puzzelen kan ik mijn wandel wasje in het raampje hangen. Hopelijk is het morgen droog. 

Zelf ga ik na de douche (op de gang) naar het café/ restaurant beneden voor een biertje en een maaltijd. Ik settle me op het terras in de middagzon en prijs de dag dat het mooi weer weer werd.

Daniël Loheus: de dag dat het mooi weer weur. https://open.spotify.com/track/2dFF04Mana8zbkhgYJCthz?si=7WjHuijXRoe-oN-l0ucAtw 

Knooppunten: 47-14-41-40-66-65-17-30-95-11-12-10-84-90-7-9-62-61

​​​​