Wind

“Wherever the wind blows...”

Een harde westen wind blaast ons bijna van het pad, gelukkig staan we stevig met beide voeten op de grond. Vandaag maar geen yoga poses op een rotspunt. 

We lopen naar Lands end. Het is winderig maar de voorspelde regen blijft gelukkig uit. Het blijft bij wat Showers ( korte regenbui). Vanmorgen eerst de schoenen ontdaan van de oude kranten, een laatste föhn erdoor en dan moet het maar. In de pub krijgen we een stevig ontbijt, en dan op pad. Twintig kilometer naar ons volgende adres. Door de harde wind brult de zee en de hoog opgezweepte golven kletsen tegen de kust. We lopen door een gebied met oude tinmijnen. Schoorstenen, oude lift installaties en ruïnes van machinegebouwen. De lage begroeiing van voornamelijk heide en sedum biedt weinig beschutting tegen de harde wind. Met de kop vooruit struinen we voort door het wederom schitterende landschap. Bij het kustwacht gebouwtje van Sennen eerst een foto bij het echt meest westerse punt en daarna mengen we ons tussen de vele toeristen  om  bij Land End een foto van de vuurtoren “ Longships” te maken, en het officiële meest westelijke punt vast te leggen. We gaan het hoekje om, Noord Cornwall wordt Zuid Cornwall. Onze bed en breakfast, weer een pracht, ligt op tien minuten lopen oostwaarts en heet ook Lands End. Eindelijk tien minuten voor de wind.