Rain

“ And I wonder, still I wonder who’ll stop the rain” (ccr) 

De weersvooruitzichten zijn beroerd, de wandelaars waarmee we aan het ontbijt zitten, uiten hun zorgen. De één is bang om door een windstoot van de klif te vallen, de ander kijkt bezorgd naar zijn schoenen, weer anderen balen dat ze vandaag juist zo’n end moeten lopen. Wij reageren wat naïef, “we zien wel, we zullen het wel meemaken”. Het moest er toch eens van komen. Iedere inwoner die we spreken zegt dat acht dagen achter elkaar zonder regen niet normaal is. Minimaal om de drie dagen een regen dag. En dus maken we het mee! 

Binnen een uur wandelen soppen we in onze schoenen en zijn we tot op de draad toe nat. Op het stukje onder de regenjassen na ( thnx tutte).  Ze hebben hier meerdere woorden voor regen, maar rain is echt regen. Het verraderlijke is dat de lucht licht grijs blijft zodat je steeds denkt dat het bijna over is, maar het mindert hoogstens in hevigheid, het gaat uren door. Bovendien is het pad weer Rocky. En in de regen dus ook glibberig. We balanceren tussen de rotsen, over bruggetjes en op modderige paadjes. Een echte uitdaging vandaag. Ondertussen blijft de omgeving onverminderd prachtig. Zoveel kleuren groen van de begroeiing, de ruige kust, verlaten nederzettingen uit de ijzertijd en het blauwe van de zee. Af en toe blijven we toch even staan om ervan te genieten. Want tijdens het lopen kunnen de ogen niet van het pad. Gelukkig is het niet koud en is het vandaag ‘maar’ vijftien kilometer naar ons nieuwe overnachtingsadres. Als twee verzopen katten stappen we de bruine warme pub binnen. Een typische pub geur en stevige muziek komen ons tegemoet. De grote eigenaar achter de bar, kijkt ons met zo’n blik, aan. Oh reservation? Hij loods naar de achterkant van de pub. Via een deur komen we bij een bijgebouw met vier prachtigen kamers. Zicht op zee en eigen balkon. En een heerlijk warme regendouche.