Water en zeep

Grote wasjes, kleine wasjes…(Trafasi) 

Water en zeep, daar hebben we behoefte aan als we moe en bezweet en wellicht ruikend voor de balie van het vier sterren hotel staan. De receptionist kijkt ons bevreemd aan. We zijn dan ook wel een vreemde eend in de bijt als we zo tussen het complete, netjes uitgedoste, Russisch filharmonisch orkest, staan in onze pelgrimskloffie. Het kost dan ook de nodige overredingskracht, vouchers en paspoorten alvorens we een sleutel krijgen van een kamer achterin het hotel. Zelf keken we ook wel even raar op, normaal logeren we in kleine pensionnetjes of hotelletjes. Maar ja, we zijn nu in het chique Santander, dus geven we ons maar over aan de luxe. Je kan het slechter treffen. 

Op de kamer aangekomen kleden we ons direct uit. Niet vanwege amoureuze overwegingen, maar we voelen ons vies! De vieze kleren stoppen we, zoals iedere dag, direct in het bidet en zetten we in de week met de meegenomen wasmiddelen (zeep dus). Na onszelf lekker afgespoeld te hebben, spoelen we de was uit. En even later lopen we als Tarzan en Jane, door de kamer. Weer niet uit amoureuze overwegingen, maar we moeten iedere dag de nodige acrobatische toeren uithalen om een waslijn te fabriceren voor het open raam. En zo liggen we even later uit te puffen in een met was, vrolijk versierde kamer. 

 Vandaag zijn we met geblazen zeepbellen begroet in de kerk. We treffen het, want als we de mooie oude Romaanse, Cathedral Iglesia Del Christo, bekijken is er net een doopceremonie aan de gang. De hele familie is, deftig uitgedost, aanwezig. En oma zelf blaast zeepbellen ter begroeting. "Dat is tenminste beter dan rijst of confetti" knikt Laus goedkeurend! Kostervriendelijk feest vieren, heet dat. De Cathedral is aan de kerk vast gebouwd en ook prachtig. Er is een kloostergang. Ik hou van de serene sfeer die deze ommuurde tuinen uitstralen. Ze ademen stilte en rust. Mensen praten automatisch zachter, natuur en cultuur vloeien in elkaar over. En zo beleven we een spiritueel moment in de ‘voorhoven van deze tempel’. Midden in de hectiek van deze grote, deftige en grandeur uitstralende stad. 

Zelfs de koninklijke familie heeft hier een zomerpaleis en de 'total chique' van Spanje schijnt hier vakantie te houden. De stad ademt geld. De mensen zijn, perfect gestylt en opgemaakt en lopen in dure kleding. Polo' s en rode broeken voor mannen doen het hier goed. Het prachtige gebouw van de Banco Santander, met zijn grote arcade, is een goede representant van de stad. Van de crisis is hier, op een paar bedelaars na, niets te merken. 

Later liggend onder de wapperende waslijn, proberen we de ervaringen te verwerken. Ook wij zijn gezegend met beide een baan, kunnen de kinderen laten studeren en zelfs, af en toe, zo' n mooie reis maken. Geld, dat is wetenschappelijk bewezen, maakt tot op zekere hoogte, wel gelukkiger. In ieder geval het leven makkelijker. Maar het is fragiel. Echte rijkdom is toch veel meer mentaal en spiritueel van aard. ‘Het zijn in de voorhoven’. Geluk gebaseerd op rijkdom...Het spat zo als een zeepbel uit elkaar!