Water bij de wijn

Muziek: Water bij de wijn door ‘vreemde kostgangers’ https://youtu.be/vauIKOp7tvo 

Wij doen water bij de wijn vandaag. Of liever gezegd wijn bij het water. De alcohol arme jaren, vergeten we voor een even en we bestellen een flesje huiswijn bij de lunch c.q. kost. 

Boven op de muren van Lucca hebben we een tafeltje onder de machtige grote bomen bemachtigd bij het restaurantje dat als startpunt voor de via Francigena fungeert. De bediening raadt ons het pelgrims menu aan. Een soort broodpap in tomatensaus, wat plakjes rollade, wat gebakken aardappels en gegrilde courgette en aubergine. Het blijkt een prima keus voor een redelijke prijs. We krijgen een fles water en die doen we dus bij de wijn vandaag.

De zon schijnt uitbundig, de stad is prachtig en bomvol cultuur. Geboortegrond van Puccini, kathedralen in overvloed en natuurlijk de muur. Dankzij de EU subsidies nu bijna geheel gerestaureerd. Gisteren kwamen we binnen via een tunnelstelsel door de poort bij de via del (=dole) Rosa, hopelijk heeft dat geen voorspellende waarde. Vandaag zijn we begonnen bij de Sint Jacobspoort. Onze pelgrimage is tenslotte een vervolg op de Jacobsroute naar Santiago acht jaar terug. Vervolgens zwalken we over de muren en door het stadje naar de kathedraal van St.Marino, de grootste van de vele. Hier halen we ons pelgrimspaspoort, bekijken de prachtige kerk, hebben een moment van bezinning en gaan op pad. Vandaag alleen maar naar het startpunt. Morgen starten we met lopen. 

We kunnen nog nauwelijks geloven dat we hier zitten, we hebben het haast niet durven hopen. Maar het licht voor Italië staat op groen, de vlucht ging, de trein reed dus Urker mondkapje op, en gaan. Even drie weken de zinnen verzetten. 400 km naar Rome (terug) lopen. Genieten van zon, de omgeving, het wandelen, heerlijk eten en van elkaar. Het leven en vooral de vrijheid vieren. Hoe waardevol die is bleek dit jaar overduidelijk. Een vijand of een virus en weg of beperkt is je vrijheid.

Ik neem een slok en koester de stralen van de zon die door de takken van de oude kastanje glippen. Achter mij hoor ik een baby, ik kijk om en zie hoe een jong stel de baby vertroeteld. Ik vraag hoe oud ze is, twee maanden. Ik denk aan mijn dochter in de laatste weken van de zwangerschap. Sommige dingen zijn veranderd sinds acht jaar geleden. We zijn twee schoonzoons en een prachtige kleindochter rijker en een tweede kleinkind op komst, Een beetje bezorgd en weemoedig, maar vooral ook dankbaar en blij, zeggen we proost op het (nieuwe) leven en de vrijheid. En drinken water en de wijn.