:( Verwachtingen

Muziek: keep on walking, Jon Allen https://youtu.be/hnbAmAhrg7I 

:( Misschien  onverwacht, maar dit is het teken dat op de grenssteen staat vlak bij Vila della Chiesa, een plaatsje dat we vandaag passeerden. Het teken staat voor getal dertien. Het markeert ook de overgang van provincie Luca naar provincie Firenze, en het is ook eindelijk een beetje de overgang naar een ander soort weg dan asfalt. Het wordt zelfs groots op een bord aangegeven. We lopen nu een stuk over de ‘originele geplaveide weg’ naar Rome. Bij ons in Nederland staat geplaveid voor glad. Hier voor verhard. Alles wat maar een een beetje hard is, keien, bakstenen, tegels, zelfs stukken marmer zijn op de weg gedumpt met wat klei erover heen. De eerste versie is door de slaven van de Romeinen aangelegd. Zij liepen voor de troepen uit, om de eerste klappen op te vangen, een weg te banen en de kuilen met keien op te vullen. Ik kan me zo voorstellen dat er een slaaf is geweest die expres de punten van stenen naar boven legde. Het lijkt er tenminste wel op.

Na de Romeinse keizers volgden nog vele legers en veldheren, het bijzondere is dat deze bijna altijd dezelfde wegen gebruikten. En natuurlijk gebruikten ook handelaren, pelgrims en rovers dezelfde wegen. In eerste instantie reden later de auto’s ook over de weg. Maar toen de pas opgericht ANWB van Italië dit stuk begin 19e eeuw controleerde, werd het afgekeurd. En dus werd er een nieuwe weg naar Rome aangelegd de Via Romana, dit is nu de drukke verkeersweg waar we soms stukken langslopen en die we regelmatig moeten oversteken. 

De oude Via Francigena echter raakte in onbruik, de bomen overgroeiden de weg, struiken en bloemen kwamen terug, de weg nog steeds abominabel slecht, maar “we love it”.  Het is maar net wat je verwacht. Wij verwachten zulke paadjes, als we een wandelpad kiezen, misschien niet helemaal reëel voor Italië. Het is allemaal verwachtingen management. Iedere coach weet ervan. Sommigen zien het glas halfleeg de anderen halfvol, beide hebben soms een reality check nodig. En laatst las ik dat een goede coach ook nog wijst waar de kraan is. Voor ons is dat vandaag voldoende rusten en zorgen voor voldoende water. Het is bloedheet 30+ en ook de verwachte 25 km blijkt 30+ te zijn. Behalve de verharde wegen is het bijna 15km over een soort dijk lopen, gelukkig tegen de wind in, maar onbeschut tegen de zon. De laatste vijf kilometer mogen we stijl de berg opklimmen naar San Miniato. Uitgeput en buiten adem komen we boven. Daar zien we (weer) een prachtig Toscaans panorama. Bergen en heuvels met dorpen erop waarvan de bijzondere torens opvallen aan de horizon. Weelderig groen, vol met oude middeleeuwse gebouwen omzoomd met lanen van Cipressen. Dat wat je verwacht van Toscane. Ons Bed en breakfast is gelukkig boven verwachting en na een lekkere douche en even uitrusten vinden we zelfs nog puf om een stukje terug te lopen, het mooie stadje te bekijken en nog wat te eten te scoren. Trots als na een moeilijke wedstrijd die je dan toch wint ( beetje als Italië gisteren) kijken we elkaar aan. We kunnen het nog,  totaal 33km op een dag, wie had dat verwacht. :)