Samen op weg gaan

Muziek: further up the road, Bruce Springsteen, https://youtu.be/YEpLBCB7nZo 

Samen worden we wakker in onze room with a view, we kijken uit over  het prachtige Toscaanse landschap waar de zon boven op komt. Het is de vooraankondiging van de prachtige vergezichten die we vandaag tegenkomen.  

Als we het stadje uitlopen worden we alweer uitgeleide gedaan door klokgelui en op het pelgrimshuis staat een bord met de tekst uit psalm 27:11. Leid mij op de rechte paden, om Uws Naams wil. Van toepassing voor ons, maar ook zeker van toepassing voor alle jongeren die afgelopen weekend belijdenis hebben afgelegd. Op afstand mochten we daar digitaal getuige van zijn. Maar zeker ook een mooie tekst voor twee collega’s (Remco en Reina) die afzonderlijk van elkaar deze maand in het huwelijk treden. Hopelijk hebben ze elk met een partner en geliefden een fijne dag. Samen op weg gaan, dat is ons gebed..

Net op weg komen we tot de ontdekking dat al het lopen op verharde wegen voor onze voeten geen plezier was. Wat ons in al die wandeljaren nog nooit is overkomen, blaren. Bij een kapelletje, wisselen we wat verkeerd gekozen kledingstukken, gelukkig geen passanten, en pak ik “het rode tasje”. Onze kinderen krijgen nu terstond een wee gevoel in de maag en ook Laus zijn mondhoek zie ik naar beneden glijden. Zo'n tasje voor noodgevallen waar alles inzit. Ma ( ik dus) komt in de harde medische verpleeg modus, van niet zeuren, even doorbijten, dit moet even, doorpakken. Kwartiertje later staan we met behandelde en getapte voeten weer klaar om samen verder op weg te gaan.

De wegen worden er niet beter op. Er leiden tot nog toe brede wegen naar Rome. Of van asfalt of ‘geplaveide’ grindpaden met vele losse stenen. De omgeving is echter ongekend mooi. We wandelen over de heuvels door olijfboomgaarden, wijngaarden, bloeiende oleander en ijzerhard, ruiken rozemarijn, tijm, laurier. Maar het mooiste van alles, vandaag nauwelijks verkeer. We horen alleen het geluid van onze eigen voetstappen, het kirren van de krekels in het gras en af en toe een bon giorno, salve of bon camino van een medewandelaar. Gisteren hebben we tien mede pelgrims ingehaald en één haalde ons in. Later bleek dat er nog drie ons vooruit waren. Ongeveer vijftien personen die dezelfde route op dezelfde dagen lopen en ook nog dezelfde trajecten volgen. Degene die we nu gesproken hebben komen allemaal uit Italië. Vier studenten kunnen goed Engels en daar hebben we wat langer mee gepraat. Dat contact met medepelgrims maakt zo’n route leuk, het gevoel van samen op weg zijn.

Vandaag kwamen we elkaar allemaal tegen bij een watertappunt. De route van 27km, komt vandaag langs geen enkele voorziening. Drie watertappunten, op de hele route. En het is bloed verzengend  heet. Dertig graden plus, en nauwelijks wind. Na twaalf kilometer staat bij een bijna ingestorte oude kerk (800AD) het eerste kraantje. Er zijn twee picknickbanken bijgezet. Als wij aankomen, gaat er net een stel weg. Bon camino. Na ons komen de vier studenten, nog een stel en nog twee individuele lopers. Wij vroegen waar een bar op de route zit en krijgen meelijwekkende blikken. Ik heb mijn huiswerk niet goed gedaan, geen enkele bar op de hele route vandaag.  Zelf hebben ze zich goed bevoorraad. Even later staan ze erop dat we een boterham met ham aan zouden pakken en zelfs wat gedroogde ham. Heerlijk! We eten samen brood en drinken samen water. We nemen afscheid, we beloven ze een biertje op het terras als we ze weer tegenkomen, 'furher up on the road'.

De boterham blijkt onze redding. De route wordt nog minder beschut, water is op de bon en we slepen ons van waterpunt naar waterpunt, en water zonder een bodem, maakt misselijk.  Dus grazie mille, mede pelgrim. Vlak voor het eindpunt  lopen we eindelijk langs een barretje bij een benzine pomp. We lessen de dorst en eten wat voor we de laatste kilometer afleggen naar onze B&B. Daar treffen we de eerste Nederlandse medepelgrim. Veel slimmer dan wij. ‘S morgens heel vroeg vertrokken voor één uur binnen.  Dat gaat ons niet lukken. Een beetje vroeger, misschien. 

Morgen een iets kortere route en logeren op een camping. Even was ik bang dat ik Laus moest reanimeren vandaag maar hij is weer aardig opgefrist. We kunnen morgen weer samen op weg.