Memory Bench

‘Life is not about how many breaths you take, but about how many moments take your breath away” (M.Angelou)

Ik lig bij te komen op een memory bankje. Niet alleen de prachtige zeegezichten maar ook de stijle klim benamen mij de adem. Het is het zoveelste memory bankje dat we tegen komen. Geschonken door een familie als herinnering aan een dierbare. Op de mooiste punten op de route zijn ze neergezet. Ik neem aan dat de familie ze onderhoud. Vaak een plaatje erop In memory of, ‘someone’  God bless. In dit geval was het Simon maar later heeft de zoon ook een bordje voor zijn moeder Jo op de bank geschroefd. Ik stel me zo voor hoe Jo hier naar toe wandelde, even uitrustte en ondertussen hopelijk mooie herinneringen ophaalde.Dat moet haast wel want alleen al de plek waar dit bankje staat moet haar blij gemaakt hebben. Iets van het pad, in een weiland vol bloemen, boven op een rots, uitkijkend over de monding van de Camel, een uitloper van de atlantische oceaan. Het staat ook nog aan de luwe noordoostkant, lekker in de zon. Even verderop als het pad afbuigt is de wind veel krachtiger en de golven hoger. Daar zien we ondermeer de vuurtoren van Trevose head, een witte. Anders dan de onze op Urk, staat hij niet op een rots maar lager aan het eind van de klif, een beetje eenzaam en alleen in het verder verlaten, maar prachtige landschap. 

Van vuurtoren naar vuurtoren. Kustwegen trekken ons en zo ook de South West Coast Path (SWCP) en daarom zijn we dit jaar naar Cornwall om een deel van dit 1000 km lange pad te lopen.Vanmorgen zijn we gestart in Padstow voor de eerste etappe naar Porthcothan een route van ongeveer 22 km. Het is een beschut haventje, een veilige toevluchtshaven als er stormen woedden op zee. Urker kotters zijn hier soms ook te gast als ze op weg zijn naar de kanaal van Bristol om daar te vissen. Nu is het een pittoresk plaatsje, met veel toeristen.

Na wat sightseeing, gaan we op weg. En direct worden we geraakt door de prachtige omgeving en vergezichten over zee. Het weer is prima, zon, zee, blauwe luchten, beige stranden, hoge kliffen. En een prachtig ijzeren profiel van een soldaat voor een kruis, de enige kleur op het beeld is de rode poppy ter hoogte van zijn borst. Het staat als herdenkingsteken net buiten Padstow, vlak bij de eerste memory bankjes die we tegen komen.

De dag vult zich verder met prachtige vergezichten, cream tea, sandwiches, en wandelen op een prima onderhouden wandelpad. Oceaan aan de rechterhand, kliffen, weilanden, duinen en witte dorpjes aan de linkerhand. Bloemen en vlinders langs de wegen. We leven op en ademen op van zoveel adembenemende schoonheid. En langs het pad voldoende bankjes om even uit te rusten, bij te komen of gewoon te genieten. 

Ik vind het een mooie gedachte, zo’n bankje.Een nuttige herinnering, maar het vergt wel onderhoud, vooral als mijn bankje op Urk zou staan, want met kauwgum erop wordt het wel een smerige sweet memory. In ieder geval is deze dag echt een sweet memory, een adembenemend mooie dag.