Le petit mont Saint Michel

Walk with me Lord... ( Lynda Randle)

Een prachtige zwarte powervrouw laat haar stem aanzwellen. We beginnen de ochtend met wat Gospel. Al zwingend en zingend doe ik mijn  oefeningen. Een enkele keer onderbroken door een oe en een ah want de gewrichten sputteren stevig tegen ''s morgens, vandaar de (Tai Chi) oefeningen.

Onder het galmen waan ik mij terug als klein meisje in de Petrakerk. Toen al een afschuw hebbend van het statische, plichtmatige religieuze, kreeg mijn gevoelige kinderziel een explosie van emotie, blijdschap en geluid te verwerken. " Hoe grrrrroot zijt Gij..". Prachtig vond ik de optredens van Truus Simons. Mijn eerste kennismaking met Gospel. De casette bandjes werden tijdens de lange autoreizen grijsgedraaid, en uit volle borst zong ik mee. Ook Truus simons zong vrij laag en bij haar hoefde ik niet af te haken met mijn toen al lage meisjesstem. Jaren ben ik op zoek geweest naar een waardige vervangster. Mahalia Jackson zong te langzaam, anderen te zuiver, weer anderen vond ik te commercieel. Tot ik op een dag Lynda ontdekte. En nu draai ik haar beste nummers zo af en toe even. Ik wordt er blij van en kan even lekker meegalmen.

Een paar jaar geleden hebben we in New York in Harlem een kerkdienst met gospelkoor bijgewoond, een grote wens van mij. Al heel vroeg ' s morgens want we wilden niet naar de commerciële dienst. We zagen en hoorden een swingend gospelkoor, vierden Amerikaans avondmaal en een hoorden goede met overtuiging gebrachte preek, over "it's all about your attitude" . Prachtig. 

Vandaag komen we ook weer in een kerk, een klein kerkje. Le petit Saint Michel. Net als zijn grote broer, ligt hij op een rots in zee. Nu is er echter geen weg naar toe gebouwd. Er ligt een dam van miljoenen stenen, rotsen en zand. Op het strand en het eilandje zelf staat aangegeven wanneer je veilig over de dam kunt en wanneer je moet rennen voor het opkomend tij. Hier geen drommen toeristen. Wel een flink aantal mensen. Maar de meeste Fransen die er lopen komen niet voor de kerk maar voor de mosselbanken en andere soorten schelpen die hier tijdens eb voor het oprapen liggen. Wij echter nemen de stap op naar het kerkje, geen gemakkelijke weg. Glibberend en glijdend , klimmend en klauterend komen we bij het kerkje aan. En daar wacht ons geen pastoor maar een Bretonse visserman. De engel Michael op het dak is de enige extravagante onderdeel van dit eenvoudig  gebouwtje. De rest is zeer eenvoudig. De ramen zijn van verschillende stukken gekleurd glas. Op elkaar gelijmd zonder enige vorm of structuur alleen de vorm van het raam als kader. Het zonlicht straalt er schitterend doorheen. Op het altaar staat een geëmailleerde sculptuur die duidelijk 'Jezus in de storm' voorstelt. "zwijg wees stil"...We worden er stil van en steken een kaarsje op, de kaarsjes staan op st. jakobsschelpen. We denken aan wie wij missen en aan iedereen die dierbaren moet missen. De Bretonse visserman geeft ons een blad waarop de geschiedenis van het kerke te lezen is. Het kerkje rond 1200 gebouwd door een aantal zeemannen die gespaard werden tijdens een schipbreuk. In de eeuwen daarna is het in vele handen geweest en een aantal keer gerestaureerd. Sinds 2006 is er echter een 'vrienden van stichting' opgericht en die beheert het nu. Het kerkje fungeert tevens als 'vissersmonument'. Een keer per jaar, in augustus', leidt de pastoor de processie naar het kerkje, men bidt en gedenkt, loopt dan terug en viert een groot feest op het strand. Kijk dat serieuze gecombineerd met het feestelijke spreekt mij wel aan.

Ook wij lopen later de dam weer af, lunchen op het strand en vervolgen onze mooie wandeltocht. We zijn vandaag weer terug op de GR34 en volgen dus weer rotsige zand paadjes, klimmen naar hoger gelegen kliffen, lopen door duingebied, sparrenbos, bloeiende heidevelden en over strand. 's morgens krijgen we af en toe een douche van regendruppels, 's middags een scrub massage van zandkorrels op het strand. De aanwakkerende wind blaast ons bijna van de kliffen af. Prachtige uitzichten over zee wisselen elkaar af. De wind waait onze hoofden leeg en verzet onze zinnen. We voelen ons vrij en blij en van binnen zing ik samen met Lynda: I'm Free.

Route Feiten:
Sables d'Or des Pins via de cap naar Erquy. Ruim 5 wandel uren. 
Hotel la Plage, redelijk hotel