Kwetsbaar
9 september 2012 - Navia, Spanje
Salmo 121
Alzaré mis ojos á los montes, De donde vendrá mi socorro. Mi socorro viene de Jehová,
Que hizo los cielos y la tierra. No dará tu pie al resbaladero; Ni se dormirá el que te guarda.
He aquí, no se adormecerá ni dormirá Él que guarda á Israel. Jehová es tu guardador:
Jehová es tu sombra á tu mano derecha. El sol no te fatigará de día, Ni la luna de noche.
Jehová te guardará de todo mal: Él guardará tu alma. Jehová guardará tu salida y tu entrada, Desde ahora y para siempre, amen. (Trinity,ps:121)
De blusvliegtuigen vliegen de hele dag over ons hoofd. Ze komen water halen uit de zee bij Navia, waar we gaan overnachten in een goed hotelletje. Het is op zich geen moeilijke etappe vandaag. We klimmen naar boven en blijven dan op hoogte. We weten de zee, die we af en toe kunnen zien, aan onze rechterhand. Voor ons uit brede grindpaadjes of rustige asfaltweggetjes en ter linkerzijde zien wij op naar de bergen.
Blusvliegtuigen boven ons, er zijn weer veel bosbranden in Spanje. Altijd eng die beelden. Verdrietig ook als je die mensen ziet bij hun afgebrande huizen. Natuur en bezit, zo kwetsbaar.
Gisteren waren we nog ‘live’ aanwezig bij feest van vrienden, vandaag moest hij naar het ziekenhuis vanwege heftige pijnaanvallen. Gelukkig lijkt het wel weer te gaan. Maar gezondheid, t’ is zo kwetsbaar.
Ook onze jongste voelde zich niet zo lekker. Een kuur bracht uitkomst maar de hele dag denk je aan haar. Je voelt de afstand. Moet zorg overgeven, gelukkig in goede handen van mijn zus.
We heffen onze ogen op naar de bergen, aan onze linkerhand en weten waar de hulp te vragen en te bidden voor de slachtoffers van de brand, onze vrienden, onze kinderen en aan zoveel mensen meer.
Maar overgeven, controle verlies, loslaten, moeilijk! Ook wandelplezier is dan kwetsbaar.
Routefeiten:
Route: Luarca naar Navia, 20 km, aardige route.
Marketing: door de snelwegaanleg wel omleiding, maar die wordt heel goed aangegeven.
Hotel: Arias, degelijk hotel, wel weer een bed, douche, goede wifi.
Het is vandaag zondag en weer heb ik een element uit onze dienst vandaag voor jullie eruit gepikt. Een lied op de melodie van
Eens als de bazuinen klinken ( lied 300 lvk)
Daar kun je ook lekker op lopen denk ik!
Laat ons zingen van de dromen,
van het hart dat liefde kent,
van de mens die uit wil stromen,
en zich naar de ander wendt,
van de God die met ons meetrekt
en ons licht en leven zendt
Laat ons danken voor de toekomst,
die zich als een bloem ontvouwt,
in de mens die zich wil geven,
zich de ander toevertrouwt
die de woning van zijn leven,
op de rots van liefde bouwt
Laat ons vieren dat wat goed is,
dat wat mensen mensen maakt,
dat wat leven, kracht en moed is
en in tederheid ontwaakt:
hoop geloof en vooral liefde,
waarin God ons intens raakt.
Een hartelijke groet vanuit een warm Sleeuwijk! En ook al zijn julllie ver weg en was je misschien wel graag even thuis; voor mij zijn jullie nog nooit zo dichtbij geweest door de verhalen...
xx
Ok, ik moet toegeven dat het heel erg is dat we nu pas lezen dat jullie beroofd waren( en horen vanmorgen bij de koffie op de Oslolaan). Ik was er best akelig van, vooral nu ik net jullie blog lees hierover. Ik vind het zo jammer van de knip van je va. Maar gelukkig kunnen ze nooit de herinnering aan je vader stelen. Deze draag je voor altijd bij je. Inmiddels lopen jullie weer heerlijk door en ik hoop dat jullie je zen ook weer hebben gevonden. Zo is het vaak in het leven, soms heb je tegenslag en het is moeilijk om dan weer je te herpakken en er weer met hernieuwde moed tegenaan te gaan. Ik hoop dat jullie het laatste stuk zonder al te veel tegenslag tegemoed mogen lopen. xxx