Krachtige vrouwen

As only a woman's, as only a woman's, As only a woman's heart can know (Mary Black)

Plotseling kwam Michelle Obama langs op het grote tv-scherm dat in ieder café pontificaal aanwezig is. Ze was op zoek naar 'krachtige vrouwen'.  We zijn er deze week verschillende tegen gekomen. Gisteravond nog zaten we in de bar met twee Spaanse dames die de camino lopen. In summier Engels hadden we toch een leuk gesprekje. En toen we vanmorgen hoorden dat ze opstonden, kropen wij ook maar uit de kuil. 

Een kuil van 1.20 bij 1.80, met hoofd en voetbord. Wurm hier een bijna twee meter lange man en een niet al te magere vrouw in. De vrouw heeft het beurtelings warm en koud, dus dekens op en af, de man heeft het alleen maar warm. Daarnaast krijgt het stel een luchtaanval van hongerige steekmuggen te verduren, en u begrijpt, geen oog dichtgedaan. Daarom maar vroeg op pad. En na een kilometer of drie komen de positieve ‘ohs’ en ‘ahs’ ons al tegemoet. Onze Spaanse vriendinnen genieten van een prachtig strandgezicht in de vroege ochtendzon. De trend is gezet, we hebben weer een leuke route, niet te veel asfalt, leuke paadjes en af en toe zeezicht. Uiteindelijk zien we Luarca liggen in de zon, omgeven door een mist uit zee, heel apart. Helaas valt het hotelletje weer onder de categorie ‘houdt niet over’. Maar het plaatsje, is leuk, winkeltjes, haventje, vuurtoren, terrasjes, levendig.

Wat wij levendig noemen, noemt een Franse vrouwelijke pelgrim, juist druk. Het is een ervaren camino loopster. Ze vindt deze route minder mystiek en veel individueler dan de camino Frances. Daarom slaat ze bij Grasses af naar de camino primitivo. Op het kruispunt nemen we hartelijke afscheid. De route is even lang, dus we hopen haar in Santiago weer te treffen.
Op een stil weggetjes tijdens een beklimming zit een meisje met paardenstaart met een pakje Prince koekjes. 'Hopend op de prins van weet ik veel, die haar zal ontvoeren naar zijn luchtkasteel?' Ze draagt een Mickey mouse T-shirt en oogt kwetsbaar. "Dat zit hier ook zomaar!" zeggen we bezorgd tegen elkaar.
We lopen een Zweedse tegen het lijf. Een leuke meid. Het is vandaag haar laatste camino dag, ze moet weer aan het werk. Ze werkt met mensen met een verstandelijke beperking. De klik is gemaakt. Laus kan vertellen over zijn ‘peppel’ vrienden en vriendinnen en zij vertelt met trots over haar ‘tweede familie’.  Ze heeft een heel andere opleiding gedaan maar komt nu pas tot haar recht, vindt ze.
Ze weet trouwens te vertellen dat Corina, u weet nog wel van die vele bagage, de helft van haar bagage naar huis heeft gestuurd en nu kwiek aan het doorlopen is. Ze heeft ook voor de Primitivo gekozen, en zal waarschijnlijk ook rond de 20e in Santiago arriveren.
De laatste dagen halen we ook regelmatig de ‘madonna with the big boobies’  in zoals we haar oneerbiedig noemen. Ze spreekt Engels met een grappig ‘allo, allo’ accent. Ze is vrij stevig, draagt een flinke rugzak, maar draagt van voren een bijna gelijk gewicht aan borsten mee. Wat moet die een sterke schouders hebben! Ik heb bewondering voor haar. Ze zet stug door, want we halen haar iedere dag weer in.

Later zit ons Mickey Mouse meisje op een muurtje een sinasappeltje te eten. Ze loopt snel en heeft ons weer ingehaald. We gaan even naast haar zitten om een praatje te maken. Dat kan ze waarderen. In zeer vlot Engels vertelt deze Duitse dat ze het afgelopen jaar heel hard heeft moeten studeren om hoge cijfers te halen. Ze wil medicijnen studeren. Gelukkig is ze toegelaten. 1 Oktober gaat ze beginnen. En tot die tijd loopt ze vakantie te vieren, te genieten en leert ze zelfstandig worden. We krijgen het over de keuze tussen de Nort route en de Primitivo. Ze vertelt dat een ‘padre’ in een herberg de pelgrims het volgende antwoordde op hun vraag naar advies. “Als je spirituele en sociaal gemeenschapservaring wilt opdoen doe je de camino Frances of de Primitivo.  Als je van sportieve uitdaging houdt, van wisselende landschapen en zelf creatief bent in het aangaan van contacten en vinden van spirituele bevrediging, dan ga je de Nort route doen”. Het antwoord bevalt me wel. Maar ik voel dat er ook bij haar meer speelt dan een rationele afweging. Dus ik vraag haar; "En jij, waarom kies jij voor de Nort route?". Ze kijkt op van haar sinaasappel en kijkt me met twee Disney ogen aan, ik zie een glinstering opflikkeren en een gulle lach verschijnt op haar gezicht; "Ik hou van de zee!" Een kind naar mijn hart, deze krachtige jonge vrouw!

Routefeiten:
Route: ballota naar Luarca, 25 km, leuke route. |
Markering: route wijkt iets af van boekje, door aanleg snelweg, wordt goed aangegeven.
Hotel: la Colmena, smal bed, douche, slechte wifi op kamer, beetje verlopen.