Kriebelen en krabbelen

Het kriebelt en het jeukt. Of het de wollen deken is, het veren kussen of enge beestjes ik weet het niet maar de hele nacht lig ik te woelen en te krabben. Ik heb zelfs mijn 'lakenzak voor noodgevallen' al tevoorschijn gehaald. De deken al weggeschopt en het kussen al vervangen door een ander exemplaar waar ik een handoek omheen heb gedaan. Die handdoek heb ik buitgemaakt in een nachtelijke strooptocht door het chateau met zijn donkere gangen met gevaarlijk laag verspringende plafonds. Onze badkamer ligt aan het eind van de gang in de torenkamer. Wederom vreselijk ingericht, groene en rode tegels, gekleurd sanitair, diverse soorten en kleuren handdoeken en kurk(!) tegen de wanden. Even denk ik een geestverschijning te zien van de vrouw des huizes als ik door de gangen dwaal. Zo scharrel ik terug naar onze kamer en krijg tegen een uur of vier dan toch de slaap te pakken. De volgende morgen spreken we medegasten aan het ontbijt. We hebben een leuk gesprek met een Duits-Amerikaans echtpaar. Het enige positieve van dit type logement. Voor mij hoort een hotel schoon, liefst wit (bed) linnen te hebben. Makkelijk schoon te houden meubilair, goede, schone bedden en een douche te hebben waar je fatsoenlijk onder kan staan plus een wc die goed doorspoelt! 

De weg houdt rekening met onze gebroken nacht want we hebben vandaag brede makkelijk begaanbare wegen. Bij point Cesson nemen we afscheid van de gr34 en lopen nog 5 km richting het station in St. Brieuc. In Ibis Style Gare is het goed toeven. De kamer voldoet aan alle bovengenoemde eisen. 

In het evaluatie gesprek hebben we geconcludeerd dat we dit lopen leuk vinden, Bretange leuk vinden maar dat we volgende keer bagagevervoer willen. Dus toch Patricia van Topoaktief maar een mailtje sturen. 

Het schrijven kriebelt al een tijdje. Ik vind het toch wel leuk om te doen. Om de beleving vast te leggen. Verder vind ik de reacties ook leuk, er zijn toch wel een aantal mensen die zo'n verhaaltje voor het slapen gaan waarderen. En zo niet,... Klik je het weg. Misschien dat ik mijn schrijversplannen ( verhaal-verzamel-plannen) toch maar eens concreet moet maken. 

En in de toekomst zal het blijven kriebelen? We zien wel. Maar de kans is groot dat als we een reis tegenkomen waarin zon,zee,bergen en wandelen gecombineerd worden, we de stap weer opnemen. En jullie zien het wel weer verschijnen als ik weer een reisverhaal neer krabbel! 

Bedankt voor het lezen! Adieu, au revoir!