Kerk en café

And there always glad you came... (tune Cheers)

Kerk en café hebben hier een soort symbiotische samenwerking in deze samenleving. Na de kerk gaat men naar het cafe, en daar zit jong en oud gemoedelijk door elkaar. Toch jammer dat wij noordelijke calvinisten van deze twee een schijnbaar onoverkomelijke tegenstelling hebben gemaakt. Bij ons kleeft aan het cafe (koffiehuis) altijd een iewat zondig smaakje.
Heel opvallend is trouwens dat wij hier, op zondagmorgen, de meeste kerken gesloten zien. Al zouden we willen, we zouden niet ter kerke kunnen. Daarentegen is er op heel veel avonden wel mis in de kerk. Vorige week dinsdag zaten we nog in een prachtige kerk. Bovenop die kerk staat een gigantisch groot Christusbeeld. En ook binnenin kijk je de ogen uit. De padre hield nog een heel, vrij monotoon, betoog op die dinsdagavond. De aanwezige gelovigen, geloofden het wel en zaten te knikkebollen. Sommige monden vielen al open. Net dat ik dacht, zullen we maar gaan. Hief een andere padre een lied aan, een soort ave maria. De kerkgangers veerden op. Een prachtige bariton vulde de kerk. Zonder toeters en bellen. Alleen zijn stem en het gewelf, geweldig.

Op zaterdagavond is het hier wel de gewoonte om eerst ter kerke te gaan. Opgedoft en opgedirkt stroomt de kerk vol kerkgangers. Ik hou wel van de sfeer in deze diensten. Het devote, het heilige en de vaste gregoriaans gezongen gebeden. Het rituele maakt mij rustig, ook al versta ik er weinig van. En na de kerk lopen we achter het kerkvolk aan het café binnen. De mensen ontmoeten en begroeten elkaar. Het is een gezellig samen zijn.
En gisteravond mochten we dus de gebeden bijwonen in de grote en bijzondere kathedraal bij het klooster. Alsof ze steeds een mantra herhaalden zongen de nonnen steeds het laudanum tussen de gebeden door, die, ik kan wel zeggen, afgeraffeld werden door een padre. Maar dan plotseling klinkt er een heldere vrouwenstem, het halleluja, galmt door de gewelven. Om kippenvel van te krijgen.

En zo gaan we steeds opnieuw gezegend weer op weg. Vandaag verder door de bergen. Een korte route, 17 km klimmen. We gaan voorbij de boomgrens. Valleien en bergen en maar weinig dorpjes. We snakken naar een café.
We reizen van kerk naar café en van café naar kerk. De combinatie bevalt ons wel.

Routefeiten:
Route: Mondonedo naar Albadin, 18 km, voornamelijk klimmen.
Markering: prima
Hotel: we hadden een transfer, en mogen nog een nacht in het klooster slapen.