Integreren

"Dit is voor de misfits..." (de dijk)

Het lukt al aardig, dat integreren. We hebben net weer een heerlijk menu del dia, gegeten. Als het even lukt eten we tussen de middag, en we genieten van goede maaltijden met vaak heerlijke vis, voor weinig geld.  Zo tussen half twee en half vier zitten hier de cafe' s vol. En na acht uur komt iedereen naar buiten, loopt te wandelen of zitten op het terras of in het cafe, wat hier vaak bar heet. In deze barren staat altijd levensgroot 1 of 2 televisies te schreeuwen. Afhankelijk van de smaak en leeftijd van de barhouder geniet je mee met het nieuws, een soap of een mtv achtig muziekprogramma. En soms als je geluk hebt, een voetbalwedstrijd.
Vorige week konden we zo onder het eten, meegenieten met een wedstrijd van Real Madrid. Ik zie op een gegeven moment, een prachtige pass van linksachter en er ontvalt mij een ohh en vervolgens wordt er gescoord door de benen van de keeper, ik roep ahh.
Kent u dat gevoel van "de stilte waarin je een spelt kunt laten vallen? " Die stilte van tegen je wil in, in het centrum van de aandacht staan? Het gevoel een misfit te zijn. Zo' n moment volgde. Alle blikken waren gericht op mij. Ik maakte drie fouten.

1. Als vrouw zat ik niet sacherijnig tegenover mijn man, met de rug naar de tv, twerwijl hij zit te kijken. Nee ik zat naast mijn man, mee te kijken.
2. Ik maak geluid, leef mee. Not done! 
3. Real Madrid scoort, totaal niet geliefd in Noord- Spanje!

Vlug doe ik met mijn armen de benen van de keeper na, zo van " stom van die keeper" en opgelucht wordt er doorgeademd, weggekeken, of zelfs even gelachen om zo' n gek wijf.  Minpunten.

Maar over het algemeen, weten we al aardig onze weg te vinden. We kennen de belangrijkste woorden. Kunnen goedkoop een 'café con leche con bailys', scoren. En durven al wat langer te blijven zitten als we onze consumptie op hebben. Want hier kan iedereen heel lang blijven zitten, hangen, relaxen.
Zo dus ook vanmiddag.  Na een wandeling van een paar kilometer naar de Faro ( vuurtoren) om afscheid te nemen van de zee, lopen we terug naar de haven van Ribadeo. Het plaatsje is net als het weer vandaag. Wisselvallig, er dreigt onweer maar het komt niet. In Ribadeo zijn sommige dingen mooi gerestaureerd en aangelegd, zoals de weg naar de vuurtoren. Maar heel veel oude gebouwen zijn verwaarloosd, het stadje oogt verlopen, vaak 'net niet'. Op de haven vinden we een leuk restaurant met een menu del dia, we laten het ons voortreffelijk smaken, zitten nog even na en gaan dan op siësta! We fitten toch al aardig.

route: 10 km door en om Ribadeo.