Cool me down

"You wanna go away, feel the sun on your back. Forget the race,  just get off the track, well that' s allright" (Venice)

Daar wekt de ingestelde nieuwe wekker ons mee, deze morgen. Even hebben we in dubio gestaan of we een extra vrije dag zouden nemen en met de trein naar Avilles zouden gaan. Maar Laus hakt de knoop door met zijn wijze logica. "Laten we maar gaan lopen, je kan de zaak het beste achter je laten door het achter te laten". Letterlijk afstand nemen, stapje voor stapje. En dus in plaats van 30 minuten treinen gaan we zes uur lopen. 

We doen de schoenen weer aan, trekken de veters vast, hangen de rugtassen weer over de schouders en gaan op pad. Gesteund ook door vele lieve reacties, op de blog, twitter en een bemoedigende mail van mijn lieve zus Marjan. Net als Dan Brown in Parijs de Pyramide tekens volgde, volgen wij de koperen Jacobsschelpen de stad uit. Op een stuk hoogvlakte na is de route niet spectaculair en zelfs saai. We maken kennis met de staal, cider en zoutindustrie. We lopen meer dan tien kilometer op de vluchtstrook of stoep naast een drukke verkeersweg. Maar toch werkt het louterend, het hoofd wordt leger, rustiger, er is "cool comming down".

Aangekomen in Avilles blijkt deze stad, het centrum,  veel beter geconserveerd en gerestaureerd te zijn dan Gijon. Prachtige oude gerenoveerde panden, mooie pleinen, een prachtig knus, historisch centrum. Ook ons pensionnetje, midden in het centrum voldoet aan deze beschrijving. Een wand van onze kamer is middeleeuws metselwerk, de rest stijlvol hierop aangepast.
En zo pakken we het ritme weer op, het wandelwasje hangt alweer te wapperen.  Luisterend naar het advies dat we gisteravond ‘toevallig’ in het boekje ‘onderweg’ ( ds v.d. Veer, blz 50) lazen. "Blijf wandelen, stop niet. Geef niet op. Israël ontdekte Elim (oase) toen ze hun reis na Mara (bitterwater) voortzetten". Het simpele ritme van de voetstappen, het er alleen maar zijn, het enige wat telt is aankomen op de volgende bestemming. We ervaren beiden het therapeutisch effect ervan.  Op weg naar ‘Elim’ worden we weer kalm. "Cool you down, cool me down. It’ s allright”.

Routefeiten:
Route Gijon- Avilles, 25 km, veel industrie en asfalt, 10 km leuk. 
Markering: goed alleen bij de aansluiting op de AS 19, wat verwarrend, vrachtwagenchauffeurs floten ons naar de goede weg.
Hotel: Don Pedro: goed en knus. Breed bed, douche, slechte wifi. Prachtig verbouwd herenhuis.