Chy an Eglos

“Where ever I lay my head, there is my home”. 

Huis bij de kerk, zo heet ons B&B de eerste dagen. Geen wonder dat we ons direct thuisvoelen. Dave en Mandy, een wat ouder echtpaar, runnen het met liefde en gastvrijheid. Verhuren slechts één kamer per nacht, met directe opgang en eigen en suite. Breakfast wordt naar wens klaargemaakt. Mandy voorziet ons iedere dag rijkelijk met verschillende soorten fruit, yoghurt en Nederlandse kaas omdat we dat lekker vinden. Ze biedt zelfs aan onze was te doen aan het eind van ons verblijf. Dave haalt ons, zelfs na een urenlange vertraging op van het vliegveld in Newquey, en brengt ons ‘s morgens naar ons startpunt van de route en haalt ons aan het eind van de middag weer op. Ondertussen leren we hem kennen als een bewogen lid van de Parish ( gemeente) waar hij lid van de counsel is. Hij groet de mensen uit het dorp, regelt reservations bij de pub, weet exact te vertellen welke vergunningen zijn verleend en welke subsidies de boeren allemaal opstrijken van de EU. “En toch stemmen ze voor de Brexit”; of wij dat snappen. Hij niet. We hebben een aangename uitwisseling van argumenten voor en tegen. Mandy is voor de Brexit en Dave tegen. Maar beide zien ze Boris Johnson echt niet zitten.  We voelen ons thuis en we hebben veel gemeenschappelijk. Bijvoorbeeld een kind dat binnenkort trouwt. En nadat we eerst donderdag eerst van Porthtreat naar Hayle zijn gelopen, nemen we vandaag met zoenen afscheid als we de laatste etappe naar St Ives gaan lopen. Natuurlijk brengt Dave onze bagage alvast vooruit. Mooie mensen in een mooi land.

Want ook de route van donderdag was weer prachtig. In het begin nog flink stijgen en dalen maar later werd het makkelijker. We komen langs Hells Mouth, maar omdat de wind aflandig is brult de zee nu niet zo erg in deze inham. Later zien we de witte vuurtoren van Gwithian. Die staat op een eilandje voor de kust. De omgeving is ook bekend vanwege de zeehonden, maar die laten zich vandaag niet zien. Wat we wel zien is een 5 km uitgestrekt strand. We doen de schoenen uit en lopen pootjebadend verder. Hayle ligt aan de rivier en die moet je oversteken. Daarvoor moet je eerste twee mijl landinwaarts.  Dat maakt dat we vanmorgen het eerste gedeelte geen zee zien maar het ene mooie huis na het andere. Versiert met prachtige tuinen. Vanwege het milde klimaat bloeien hier ook tropische gewassen en bloemen. Met recht een lust voor het oog. Het laatste stuk van het traject loopt gelijk met de St Michels way, een deel van de St Jacobsroute in de UK. Het start bij een klein kerkje. Het ligt omringt door grafzerken. Een deel van deze graftuin, laat men met opzet verwilderen. Dat levert een prachtige wilde tuin op met veel insecten. In het kerkje is een klein bazarretje, we kopen wat kaarten van de plaatselijke kunstenaar. Tenslotte lopen we de laatste drie kilometer op een met groen overdekt pad, omringt door de mooiste planten. Alsof je in een mediterrane tuin loopt. En dan moeten we op zoek naar onze nieuwe B&B. Vanaf vandaag hebben we iedere nacht een ander adres. Elke keer weer een avontuur. Eerst om het te vinden en dan om het te beleven. 

Na wat omzwervingen vinden we de bungalow van de Poolse Katarina. Alle kamers verhuurt ze. Het is netjes en ze is heel service gericht. Ze vertelt over haar omzwervingen in Engeland, Jersey, Nederland en nu Cornwall. Ze heeft in de zorg gewerkt, in de horeca en nu heeft ze haar eigen B&B. Ze adverteert slim en is één van de weinige accommodaties, die je voor een enkele nacht kan boeken. We relaxen bij haar in de tuin en de nacht in onze realy small bedroom, waar net een bed kan staan, komen we ook wel door. Where ever we lay our head, that’s our home.