B.E.A.C.H. best escape anyone can have

 “an ocean breeze puts the mind on ease”

Vandaag een stranddag. Geen liggen op het strand dag, daar doe je mij niet zoveel plezier mee, maar een lopen langs het strand dag. Des te leuker. Weer een prachtige dag, lekker weer 24, graden.

’s Morgens brengt een ferry ons naar het eerste strand. Dat scheelt ons volgens onze gastheer,  “a devils two miles”. En zo starten we op het Canal beach in Newquay. Vervolgens lopen een weliswaar iets minder spectaculaire route, maar nog steeds prachtig. Het SWCP heeft als enige kustpad dat we tot nu toe gelopen hebben, het voordeel dar je echt constant langs de kustlijn loopt. Dus prachtige zeegezichten zijn continu aanwezig. Bij Holywell Bay kunnen we weer het strand op. Een kilometer, op blote voeten door het koele water. Al moeten we aan het eind wel even op handen en voeten naar boven klimmen om weer op het kustpad te komen, en op weg te gaan naar Perranport. Om daar te komen lopen we over een afstand van drie kilometer het laatste stuk over het strand. Het eerste deel daarvan is haast verlaten en we voelen ons in de beroemde strand scene van ‘Pirates of the Carabbian’. De branding brult, de zon laat het  water schitteren, de wind blaast een mist boven de golven. Het lopen door het water zwaarder maar heerlijk koel. Het overweldigende van de ruwe oceaan, de wind door je haar, het zand dat je huid schuurt, het felle licht, de schittering van zand en water, de kliffen en rotsen er omheen. Je wordt er stil van, je geest komt tot rust.