Money, money, money

Money, money, money, always funny, in a rich men world. (Abba)

Money ook funny als gespreksonderwerp bij pelgrims. Gisteravond op het pleintje tegenover de herberg werden we van alle kanten begroet door bekende pelgrims. Van de één een hand, van de ander een groet, een klap op de schouder of een uitnodiging om erbij te komen zitten. We raken aan de praat met een Zwitserse pelgrim. In het dagelijks leven is ze bankmedewerkster. Zij heeft zich erover verbaasd dat een land in crisis, aan zoveel triviale zaken geld uitgeeft. Zoals aan vuurwerk bijvoorbeeld.

Ze heeft een punt. We hebben nu vier keer vuurwerk meegemaakt. En dat is meer dan spectaculair. Duizenden mensen verzamelen zich in het centrum van de stad. Om 11 uur gaan de stadslichten uit en dan volgt er een mega vuurwerk, vanaf minimaal 5 locaties op de berg of het strand. Het geheel duurt meer dan een half uur, waarbij de ene nog mooiere vuurpijl na de andere naar boven wordt geschoten. En dat dus twee avonden achter elkaar. Het schijnt dat de steden hier, bij de fiësta's elkaar de letterlijk en figuurlijk de loef af willen steken. Aan de andere kant, dit Noordelijke deel, is het welvarendste deel van Spanje, veel Duitse bedrijven zitten hier. Wie weet is het vuurwerk  gesponsord? En feit blijft ook dat heel veel mensen ervan genieten! 

De gewone man in de straat, en vooral de jongere mensen, zitten niet op het terras. Ze nemen drinken en eten mee en zitten op pleinen, op stoepen, in de parken en overal. Daaraan zie je dat de bestedingsruimte beperkt is. Bovendien is alles hier de laatste zeven jaar, veel duurder geworden. Dat hebben we zelf kunnen vaststellen. Het prijsniveau scheelt momenteel niet zoveel meer met dat van Nederland.

Zo loop ik te denken aan de kredietcrisis. We hebben trouwens tijd zat om na te denken. Want we waren eigenlijk van plan om de kortere route , langs de verkeersweg te nemen, maar al pijlen volgend liepen we plotseling op de veel langere originele route. De Weg, had waarschijnlijk rust, stilte en bezinning voor ons in petto! En 33 km lang is, op een koe die boe roept, wat honden die blaffen, en wat vogels die fluiten het enige geluid wat we horen, het geluid van onze voetstappen die we op het pad zetten. We ruiken des te meer! We lopen uren door een eucalyptusbos de Col de Magdalena op. Al wandelend door een blauwgrijs bos met het zweet dat bij ons neerdrupt lijkt het net een Turks stoombad.

Voor de rest lopen we door rustige boerendorpjes, bergen, dalen en zien we roofvogels (Lammer gieren) boven de bergtoppen vliegen. Wat een natuurlijke rijkdom!

Tijd zat om te denken dus, maar eigenlijk wil ik juist minder denken, leeg worden. Nou volgens Laus hoef ik over de Spaanse kredietcrisis niet zo lang mijn hoofd te breken. We zetten gewoon de Europese financiële steun door met als enige voorwaarde dat onze mede pelgrim, de Zwitserse bankmedewerker, minister van financiën in Spanje wordt! Dat wordt politiek-cultureel vuurwerk! Sputter ik tegen. "Ze houden dan wel geld over! En daar gaat het toch om?"   Ja, daar gaat het om ‘in a richmen’ s world’. Toch?

Routefeiten:
Route: Castro Urdialus naar Liendo. 33 km, originele route over Col de Magdalene (7uur).
Hotel: Posada Torre de la Quintana. Prachtig pension in oude haciënda. Douche, redelijk bed, wifi in de hal, mooie kasteelachtige bouw.
Weer: 20 graden bewolkt, af en toe wat spetters (lekker wandelweer).