The Light

22 september 2020 - Vetralla, Italië

Muziek: In your Light: Jon Allen   https://youtu.be/_YAarp8SpZs 

Verleidelijk schijnt het gele licht van de grote gele M, boven de daken van de middeleeuwse huizen uit. We gaan overstag en halen een ‘vette bek’ bij de Mac. Er waren ook niet veel restaurants open op de regenachtige maandag. Het onweert zelfs hevig. Dat stelt ons in de gelegenheid om op deze rustdag de ondergrondse wereld van kanalen en bunkers in Viterbo te verkennen. Naast het ingenieuze netwerk van waterkanalen van de Etrusken, zien we een ondergrondse kerk van de Tempeliers en komen we erachter dat de stad in de oorlog hevig is gebombardeerd. De burgers hebben tijdens en na de bombardementen dankbaar gebruik gemaakt van dit ondergrondse stelsel. We bewonderen het prachtige 3d geschilderde plafond in de kerk van Gonfalone en natuurlijk bezoeken we de kerk van santa Rosa, de patroonheilige van de stad wiens feest ieder jaar op 4 september wordt gevierd als 1000 mannen een verlicht beeld van 5000 kg door de stad dragen.

Langs de Mac loopt de via Francigena en dat geeft ons de gelegenheid om vandaag het ontbijt bij de B&B maar over te slaan. Onze  voortdurend onder invloed verkerende gastheer wil het niet voor half negen serveren en het bestaat uit niet meer dan vier verpakte cakejes. We ontbijten in plaats daarvan voor nog geen tientje met koffie, jus, yoghurt, croissants, pancakes, en een tosti. De laatste omdat ze de mc muffin bacon en egg, waar ik mij op verheugd had, wel op het menu hebben staan, maar niet serveren. Eieren bij het ontbijt, dat is in Italië echt te ver van mijn bed, zelfs bij the Mac. Verzadigd en verkwikt gaan we vroeg op weg, want hij voorspelt voor later op de dag weer regen en onweer. 

Het begint prachtig. De Romeinen hebben dankbaar gebruik gemaakt van de kanalen en dus lopen we over de ‘geplaveide’ of asfaltweg die in de rotsen is uitgehouwen. Later lopen we door de vele olijfboomgaarden in dit gebied vol thermen. We komen medepelgrims tegen en maken een praatje. De vier ‘ oude mannetjes’ pelgrims, zijn aangevallen en gebeten door de blaffende loslopende honden. Onze rasta vriend uit Bergamo zijn telefoon is gisteren zo nat geworden dat hij nu kapot is. En de anderen groeten vriendelijk maar spreken slecht Engels.

Kortom het loopt lekker aan totdat ‘pats’. Ik voel dat er wat in mijn kuit schiet.  Even denk ik dat het ‘over’ is. Maar leunend op de stokken met kleine stapjes lukt het vooruit te komen en de pijn te trotseren. Het gaat langzaam en ik sjok achter Laus aan. Ik probeer stil in mijn hoofd wat marsliederen uit de Joh de heer bundel te zingen, maar door de pijn laat mijn geheugen me in de steek. Totdat ik mijn internet bundel opoffer en mijn toevlucht zoek tot mijn lausenesther ‘lekkere reli’ lijstje op Spotify. En het werkt! Ik ‘swing, sweet chariot,’ kreupel de heuvel op. ‘With the Lord walking by my side’ wordt het zo samen met mijn gospel broeders en zusters, die mij er met hun muziek zo vaak doorheen geholpen hebben, wellicht de meest spirituele etappe tot nog toe. Ik hoor mijzelf tenminste, ondanks de pijn, meezingen met Lauren Daigle ‘ I am a child of God’.  De muziek leidt af, waardoor het mij zelfs opvalt dat we deze keer ook qua glooiende omgeving, vol bomen een mooie omgeving hebben. Ook de regen in laatste uur kan me niet erg deren.  Gelukkig is het vandaag een niet al te lang parcours van net geen twintig kilometer en zitten we bijtijds in de tuin van onze volgende B&B. Een compleet huis voor onszelf. Morgen zien we wel weer. ‘One day at the time’ zingt Lynda Randle. De zon komt door, I see the light!

Foto’s

4 Reacties

  1. Annemieke:
    22 september 2020
    Ai, dat klinkt niet goed Esther...wat is er mis denk je? Evengoed wel weer een mooi reisverslag.
  2. Esther:
    22 september 2020
    Begin zweepslag
  3. Annemieke:
    22 september 2020
    Hopelijk kan je wel verder lopen morgen 🤞
  4. Ingrid:
    23 september 2020
    Ik hoop dat het een zweepslagje is. Beterschap!