Kuitenkrakers en Achilles pees verdelgers

It's a beautiful day, the sun is shining, I feel good, and no one's gonna stop me now, yeah. (Queen) 

We wandelen twee uur, en stoppen al voor de tweede keer. "Het kan nooit dat dit maar vijf kilometer was, dan is Urk naar Tollenbeek, hoogstens twee!" moppert manlief Laus.  
We schieten niet op, dat is duidelijk. Gelukkig maar 20 kilometer vandaag. Maar wat een kilometers! De ene klim na de andere, en na de, voor je gevoel, laatste berg komt, de volgende. Heette de eerste nog traditioneel 'kuitenbijter', de volgende heet al kuitenklapper, of Achillespeesverdelger, of hartoplazer, afhankelijk van de pijnzône. Daarna volgt meestal een steile afdaling over een smal paadje. Of te wel een knie-ruïneerder of dijbeen-vreter.  
Bovendien lopen we vandaag veel minder beschut, waardoor de zon feller brandt. Gelukkig waait er een frisse zeewind en hoe hoger we komen, hoe meer wind.  
Maar wat een geweldige natuur, onbeschrijfelijk. Niet in foto's vast te leggen. We lunchen met zicht op zee boven op een bergtop, onbetaalbaar. Daarna wandelen we verder. Genietend met een grote G. 
 
Plotseling gaat de telefoon van Laus, ik schrik me wild. “Er is vast iets met de familie, waar is het eerste dorpje, wat moet ik regelen?” Allerlei noodscenario’s schieten door mijn hoofd.  
“Nu niet bellen, later niet bellen, nooit meer bellen”, hoor ik Laus schreeuwen. “Het bel-me-niet register? Praat me daar niet van!” Gelukkig beseft Laus, half in zijn tirade, dat het hem meer geld kost dan de beller. Het contact met de postcodeloterij wordt verbroken. De angst om plotseling de tocht af te moeten breken, zoals de vakantie vorig jaar, zit bij ons beiden diep merk ik, de wond is nog vers.  

De tocht van vandaag is geweldig maar erg lastig, en toch genieten we met volle teugen. Uitgeput komen we bij het hotel. Een uurtje later zitten we gedoucht en wel op bed en zijn we dankzij een goede internet verbinding weer helemaal op de hoogte. Laus kijkt me met een gelukzalige glimlacht aan: "Deze prachtige dag pakken ze nooit meer van ons af". En zo is het;  It's a beautiful day! 

Routefeiten 
Route: Getaria naar Deba. Ongeveer 20 km. 
Markering: bijzonder goed, op de gr121 iets minder 
Hotel: Aisia, goed hotel, met Thalasso zwembad 
Bijzonderheden: vanaf Zumaia, de Gr. 121, gevolgd. Prachtige route, pittig en met regen niet te doen. Gelukkig hadden wij zon. 
Weer: de hele tijd al rond de 28 graden. Geen regen.